Mnie tam się podoba. No to przecież właśnie w tym cała akcja, że chyba brał. xd.
Co do "granicy", nie polecam, tej historii lepsze nagranie nie pomoże. :d

@Monte
Myślisz, że on jeden? ;)

Napewno nie. Do dziś twierdzę, że Mickiewicz pisał Wielką Improwizację pod wpływem jakichś środków, bo nie jestem pewna czy coś takiego można na trzeźwo stworzyć.
--Cytat (Elanor):
@Monte
Myślisz, że on jeden? ;)

--Koniec cytatu

No pewnie, że nie on jeden.

A "Sklepy cynamonowe" to myślicie, że tak bez wspomagania? xd
Szczerze w to wątpię.

Przerabiałem to. Masakra moim zdaniem :D

Albo Senatorium pod Klepsydrą. Słuchaliśmy tego jako słuchowiska i było dziwne.

Senatorium! Masz ode mnie lajka! Choćby dlatego, żę to już drugie fajne przekręcenie tego tytułu, które komuś przypadkiem wyszło. Pierwsze to było "Sanktuarium pod klepsydrą". A co do zażywających twórców, to, obawiam się, nie jest rzadkość.

A jak to się naprawdę nazywało? Mogłam się pomylić, ale wydawało mi się, że to coś właśnie taki miało tytuł.

Sanatorium pod klepsydrą

Oj, to przepraszam, nie zrobiłam tego celowo.

Taa jasne wszyscy pisarze raczyli się narkotykami, ciekawe skąd to niby wiecie?

W moim przypadku to było coś pomiędzy żartem a stwierdzeniem faktu. Wcale nie napisałam, że jestem tego pewna.

Szewcy, SKlepy CYnamonowe, Ferdydurke.

W granicy przynajmniej akcja płynęła i toczyła się dość logicznie.
Zgadzam się, te knigi nie były napisane na trzeźwo.

A stąd choćby, że niektórzy autorzy sami to ogłaszają od czasu do czasu.

Ale to przecież nie jest żadna tajna wiedza. U nas na polskim było mówione wprost, że eksperymentowali. Te eksperymenty były na przykład dla dwudziestolecia międzywojennego wręcz charakterystyczne. Oni się fascynowali takimi rzeczami, nie widzieli w tym nic szczególnie złego i nie kryli się z tym.
Któryś malarz, zapomniałam który, nawet sobie pisał na obrazach nazwy substancji, które zażywał, malując.

Przede wszystkim "Dziady", no tragedia jakaś, czytać się tego nie da, "Pan Tadeusz" tak samo, dotrwałam do czwartej księgi i dalej nie dałam rady. "Kordian" wcale nie lepszy.

Nie czasem Vangogh?
-- (Elanor):
Ale to przecież nie jest żadna tajna wiedza. U nas na polskim było mówione wprost, że eksperymentowali. Te eksperymenty były na przykład dla dwudziestolecia międzywojennego wręcz charakterystyczne. Oni się fascynowali takimi rzeczami, nie widzieli w tym nic szczególnie złego i nie kryli się z tym.
Któryś malarz, zapomniałam który, nawet sobie pisał na obrazach nazwy substancji, które zażywał, malując.

--

Jakby nie patrzeć Lola, Komedia to to nie jest.

O! Kordian! Kolejna dziwna rzecz!