A ja myślę, że to czy mieszkamy razem przed ślubem, czy też nie, nie ma tak dużego znaczenia, jakie mu niektórzy przypisują. Najpierw, jak już pisał Tomecki, warto byłoby porozmawiać o tym, czym ten ślub dla kogoś jest. Jeśli jest tylko dokumentem, być może jakoś tam cementującym związek, ale bardziej w kwestii prawnej, może też trochę tradycyjnej, bo wiadomo, jak związek, to i ślub potem po czasie jakimś, no to wydaje się całkiem zrozumiałe, że ludzie będą sobie mieszkać razem przed tym ślubem.

Ale jeśli dla kogoś ślub ma wymiar religijny, jeśli w ogóle religia odgrywa w jego życiu naprawdę istotną rolę, to nie dziwię się, że taka osoba przed ślubem z przyszłą żoną/mężem nie chce mieszkać. I nie uważam tego za dziwactwo, przejaw fanatyzmu religijnego czy głupoty. Po pierwsze: nie oszukujmy się, jak się z kimś mieszka i jest się razem, to zdecydowanie trudniej jest się powstrzymać od seksu. I ja wiem, że są ludzie, którzy to potrafią. I spoko, jak potrafią i chcą umieć, to się im to chwali. Ale co by nie mówic, nie wszyscy potrafią. A są i tacy, co myślą, że potrafią, a potem kobieta z brzuchem idzie do ołtarza, bo sie jednak nie powstrzymali. Poza tym jak ktoś jest przekonany, że wspólne mieszkanie przed ślubem to jednak nie to, no to nie można chyba oczekiwać, żeby taki ktoś nagle koniecznie zmienił zdanie, bo to, że para przed ślubem razem zamieszka, wcale nie gwarantuje tego, że się nie rozwiedzie. I nic mnie nie przekona, ze jest inaczej, patrząc na ilość rozwodów.

Jest tak wiele czynników, które mogą wpłynąć na rozpad małżeństwa, że naprawdę nie przypisywałabym tego temu czy para mieszka przed ślubem razem, czy nie. Moim zdaniem najważniejsze jest to, żeby się w tej kwestii dogadała.

A na dobrą sprawę, co złego w pójściu z brzuchem do ołtarza?

Dla mnie nic, bo i do ołtarza nie zamierzam pójść, ale niektóre nie chcą, prawda?

Jak nie chcą, to są też inne metody. Ach, przepraszam, wszak niewskazanymi one są.

Gorzej, gdy brzuch staje się powodem zawarcia małrzeństwa.

Aaa, no to już jest zupełnie inna kwestia, mało mająca wspólnego z faktem zamieszkania razem, o wiele więcej z tym, jak kto chce sobie żyć. Choć OK, być może to, że i tak się mieszka razem ma w takiej decyzji jakieś znaczenie.

Przy wspólnym mieszkaniu dopiero wychodzi, kto jakie ma nawyki. Czy ktoś strasznie bałagani, czy w ogóle coś robi w tym domu i jak na siebie działacie 24/7. Może okazać się, że będzie nie do wytrzymania i trzeba będzie to zakończyć jeśli rozmowy nie będą przynosiły efektów.

Jestem za.

Niekoniecznie. Często wystarczy parę tygodni aby takie rzeczy ocenić. Inne, bez względu na datę ślubu, mogą wyjść po wielu latach. Z resztą akurat kwestie porządku wychodzą baardzo szybko. Wystarczy kilkudniowy wsplny wyjazd, chwila razem w domu...

Matius- właśnie sam sobie zaprzeczyłeś. Po za tym jeśli taka sytuacja by miała miejsce jak mówisz, to nie lepiej gdy każdy odejdzie w swoją stronę? Wtedy przynajmniej żadna ze stron nie będzie się męczyć. Wziąźć ślub z osobą, której już sięnie kocha i żyje się w tej szarej codzienności to dopiero masakra.

O ślubie nic nie pisałem. Chodziło mi o to, że będę chciał sobie odejść, a tu klops, bo np. kredyt wspulny, a to jakieś rzeczy są moje, a inne jej, nie mam ochoty w tego typu zabawy się babrać.
I jak pisałem, aby kogoś poznać nie trzeba z nim mieszkać. Przynajmniej ja tego nie potrzebuje.
Więcej zabawy przy rezygnacji niż trzeba.

Nigdy nie poznasz kogoś całkiem jeśli z nim nie zamieszkasz. Zupełnie inaczej to wygląda kiedy jesteśmy 24 h na dobę razem, rano przed pracą, po pracy, sprzątanie, bałaganiarstwo i inne denerwujące nas przyzwyczajenia drugiej osoby, tego nie da się poznacć bez wspólnego zamieszkania.

Serio, brałbyś kredyt z osobą, co do której nie jesteś pewien, że będziesz z nią żyć? Po ślubie może to wyglądać dokładnie tak samo.

A czym się różni przysięga danej osobie w kościele od tej danej ot choćby w mieszkaniu? Jedynie papierkiem i niczym innym, tak samo tą i tą przeysięgę możemy złamać lub ją dottrzymać

Zuzler dlaczego nie jest wxkazane do pójścia z brzuchem od ołtarza? Bo kościół katolicki postzega to jako złamanie jakichs tam reguł, że skonsumowanie związku odbywa się dopiero po ślubie, bo przed jest jakimś grzechem czy czymś w tym stylu.

Niby tak, ale jeśli już się taka sytuacja zadzieje to i tak teb ślub się przecież musi odbyć jeśli obie strony go chcą.

No dobra, ale ludzie krzywo patrzą na to, że "łoo, łoni to nie mogli sje powstrzymać łod tego seksu rzed tym ślubem"/

Z tego punktu widzenia patrząc, to powinni się cieszyć, że jednak w ogóle ten ślub chcą brać.

Do Łowcy. Przysięga w kościele po za kwestiami wiary, które, o ile wiem, nie stanowią dla ciebie jakiegoś wyznacznika czegokolwie, do czego masz z resztą prawo podejrzewam, że ma jeszcze jedno znaczenie. Ileś osób słyszy, że wg. was obojga kochacie się nad życie, zasadniczo nie ma opcji żeby coś nie pykło, więc w razie czego głupio będzie się z tego wycofać i zanim co, warto jakoś przegadać parę spraw?

Brałam ślub z brzuszkiem ośmiomiesięcznym, w prawdzie cywilny, ale to jednak ślub, przed którym też mieszkaliśmy razem, ba, nawet mieszkanie przed ślubem kupiliśmy.
A ogólnie jeśli chodzi o kwestie mieszkania razem przed zawarciem związku małżeńskiego to nie widzę nic złego w tym, żeby para razem zamieszkała.