Problem z niewidomymi w masówce największy jest taki, że nie ma im kto powiedzieć, czego muszą się nauczyć. W sensie brajl jest dość oczywisty, wiadomo, takie osoby nauczy się ubierać itp. itd.
Ale zrobić coś w kuchni, wyjść z laską? Z doświadczenia swojego i innych wiem, że rodzice na takie sugestie często nie wpadną, co więcej, kiedy niewidomy na nie wpadnie, potrafi dojść do naprawdę sporych kłótni. Sprawy są tym trudniejsze, że wynika to właśnie z tej rodzicielskiej opiekuńczości i strachu.
Niestety nie znam rozwiązania tego problemu. Ja sam marzę o tym, by niewidomi normalnie mogli chodzić do masówek i dostawać wsparcie, jakie dostać powinni, ale to nie ma szans zadziałać. Bo, bądźmy szczerzy, PZN tu jest skokiem z deszczu pod rynnę.
Kiedy rodzice zasięgali rady w PZN te 15 lat temu w sprawie mojej edukacji, otrzymali informację, że tylko Ośrodek, bo inaczej nigdy nie odnajdę się w życiu. No cóż, jakoś się bez ośrodka odnalazłem, ale niestety pokazuje to, że takie osoby nigdzie nie znajdą wsparcia. A wiele osób nie będzie miało charakteru, który pozwoli im po prostu złamać zakazy rodziców i wyjść z laską albo czekać tylko aż nikogo nie będzie w domu, byle coś zrobić w kuchni, do jakich to środków ja niestety musiałem wielokrotnie się uciekać. :(

Co do "prześladowania" niewidomych w masówkach, to nie jest hipoteza, tylko codzienność. Znam kilka osób kończących masówki i większość z nich to zjawisko potwierdza. Co ciekawe, proces dotyczy pewnego konkretnego punktu.
Najpierw jest zerówka i początek podstawówki, dzieci wspólnie się bawią. Wiadomo, jedno nie widzi, ale jakoś to nikomu nie przeszkadza, często angażują taką osobę do wspólnych zabaw.
Po kilku latach jednak... no... zaczyna się problem. i to często dotyczy tej samej grupy ludzi, z którymi cztery-pięć lat wcześniej biegało się po podwórku.
Potem problem często znów ustaje. Ludzie dojrzewają i wyśmiewanie się, głupie żarty i podobne czynności znikają.

Słuchajcie, w masówkach prześladują wiele słabszych dzieci, nie muszą być niepełnosprawne, a co my dopiero mówimy o takim niepełnosprawnym. Ale to nie jest argumentem, żeby zamknąć masówki, podobnie z ośrodkami.

Może inaczej. Zamykamy ośrodki. Bum, teraz, jutro, w piątek wieczorem. Tylko co w zamian? Jakie można zaproponować zamienniki? Ja tego nie widzę.
Nie przy tym, jak (nie) działa PZN, jak rynek należy do Altixu i podobnych spółek, jak brak jest informacji jakiejkolwiek gdziekolwiek... Bo tu jest główny problem. Ośrodek to niestety więcej niż tylko szkoła. I do póki nie uda się zaproponować realnych rozwiązań tego problemu, zamknięcie Ośrodków oznaczałoby tylko, a użyję takich słów, zniszczone życie dla wielu ludzi niewidomych.

Mówię to teraz bardzo ze swojego doświadczenia, bo dopiero kiedy zacząłem poznawać niewidomych z Eltena, a było to w roku 2015, dowiedziałem się o wielu rzeczach, które naprawdę ułatwiłyby mi życie. A i tak miałem to szczęście, że sam się upierałem m.in. do nauki orientacji przestrzennej, choć, owszem, były o to naprawdę spore awantury.

A to mając szczęście osobistej znajomości z panią Helenką, od której chociażby dowiedziałem się o NVDA czy tym, jak rozpoznawać pieniądze. :)

I, tak, ja sam uważam, że przyszłość niewidomych jest w masówkach. Nie wiem, jak wygląda świadomość we Włoszech, ale w Polsce... Wiele musi się zmienić, zanim będzie można coś takiego w ogóle rozważać.

Szkolenia tyflopedagogiczne dla nauczycieli uczących osoby niewidome.

Wiecie co, koło się zamyka. Z 1 strony są osoby, które muszą być w ośrodkach, ale to zmniejsza liczbę niewidomych w masówkach. Im mniej powszechna jest wasza edukacja w zwykłych szkołach tym cel jakim jest w przyszłości kształcenie w dowolnej szkole staje się bardziej odległy.

magmar, wybacz, ale dawno nie czytałem na Eltenie tak naiwnego wpisu. Co dadzą nauczycielom szkolenia tyflopedagogiczne? Akurat w GSS-ie było przynajmniej kilku nauczycieli z takim kursem i dało to... no prawie nic.
Najpierw ośrodki tyflopedagogiczne powinny wiedzieć, czego uczyć.

Ciągle skupiamy się na tym elemencie edukacyjnym. A on w masówkach jest dobry. Wiadomo, może czasem trzeba coś doradzić, trafi się zły/złośliwy nauczyciel, ale generalnie w tym punkcie nie powinno być większych problemów.
Problemy są w aspektach pozaedukacyjnych.

Sama prowadziłam takie szkolenie więc... EKhem czy to moim kursantom nie dało niczego?
Po takim kursie każdy znał alfabet Braille'a, wiedział jak chodzić z laską, wiedział, że są syntezatory mowy i programy, które są w stanie udźwiękowić system i wiele innych.

to bardzo mało

W ośrodkach również, ot, choć by internaty.
Byłam, przez 3 lata, ale jednak.

Podałam tylko kilka aspektów, bo lista jest zdecydowanie dłuższa.
Prowadziłam trzy przedmioty, posiadam nawet konspekt, ale nie będę go tutaj umieszczać.

Nauczyciele w ośrodkach mają kila, a nieżadko kilkanaście lat doświadczenia pracy z niewidomymi, więc nie można tego porównywać. No i to ośrodki by musiały szkolić takich nauczycieli, bo PZN nie ma takiej nawet wiedzy i doświadczenia, jakie mają tam

Tego nie da się rozwiązać na poziomie szkolnym. To niemożliwe i to z wielu przyczyn.
Jak pisał papierek, potrzeba doświadczenia, styczności i zainteresowania. Prawdziwy, dobry kurs musiałby trwać przynajmniej kilka miesięcy, obejmować bardzo wiele tematów, również bardzo trudnych tematów. Nie ma szans, by każdy nauczyciel w każdej masówce go przeszedł, a jeśli by tak było, nawet gdyby miał to zrobić chociążby tylko dyrektor, kurs zostałby potraktowany z bardzo dużym pobłażaniem.
Co więcej, są tematy, które porusza się bardzo trudno, kwestia rodziców tu niestety jest punktem pierwszym. A dla rodziców szkoła naprawdę rzadko kiedy jest autorytetem.

To by mogło zadziałać, gdyby PZN naprawdę robił to, co do niego należy. Gdyby w każdym kole lub chociaż okręgu rodzic mógł dostać konkretne informacje od doświadczonych ludzi, gdyby organizowano jakieś zajęcia, niewidomi także ze sobą mieli choć od czasu do czasu jakąś styczność. Tak, wtedy naprawdę mogłoby to wypalić.

Ale obecnie, biorąc pod uwagę, czym jest PZN, nie ma na to szans.

Nie, tym powinno zająć się ministerstwo i kuratorium, bo na dzień dzisiejszy nauczyciele w ośrodkach żyją w przeświadczeniu, że to oni wiedzą wszystko najlepiej.

Kiedy niewidomy mieszka w internacie, ma niestety albo stety, wiele możliwości nauki. Można mu pokazywać jak się je, organizować czas na orientację przestrzenną, uczyć sprzątania... Szkoła nie ma takich możliwości.
Celem szkoły jest nauka, a nie wychowywanie. Nie mam zielonego pojęcia, jak można na poziomie szkolnym to zorganizować, nawet gdyby szkoła miała nauczycieli z 10-letnim doświadczeniem w Ośrodkach. Po prostu tego nie widze.
Szkoła może nauczyć brajla czy podpisu, ale co dalej?

No i obawiam się, że obecnie nauczyciele w ośrodkach naprawdę wiedzą najlepiej, a na pewno lepiej od ministerstwa.

I w sumie, biorąc pod uwagę różne cudowne rozwiązania rządów w sprawach niewidomych, dobrze, że ministerstwo się tym nie zajmuje. Bo jestem pewien wszystkiego prócz tego, że zrobią to dobrze.

darek, problem niestety jest taki, że po moich doświadczeniach z laskami i PZN i różnymi innymi wyjazdami rehabilitacyjnymi, nauczyciele w ośrodkach wiedzą najlepiej na chwilę obecną, a napewno ci w laskach,bo nie mogę się wypowiadać za wszystkie ośrodki

Ten co nie był w internacie.
No nic, Dawidzie wydaje mi się, że gdybyś był w takim internacie nie osiągnąłbyś tyle co osiągnąłeś.

Całkiem możliwe. Nie umiem powiedzieć co by było, gdyby, bo gdybym trafił do internatu, bardzo wiele rzeczy potoczyłoby się inaczej. Ale też mi się wydaje, że wiele zyskałem tym, że do ośrodka nie trafiłem. Wiem jednak też, co straciłem i z czym mi było ciężko.
Jak pisałem, nie zamieniłbym się, ale znam osoby, które wróciły z masówek do ośrodków i czasem zastanawiam się, czy w ich życiu masówka więcej nie zniszczyła, niż dała. Znam też osoby, które po masówce osiągnęły sporo, robią wiele, ale nie są samodzielne prawie wcale.
Dla jasności i pełnego obrazu znam także osoby, które przeszły przez masówkę, nauczyły się samodzielności i żyją. To wszystko zależy od bardzo wielu elementów.