Soda wietrzeje, a proszek do pieczenia to już na bank.

A gdzie kupujesz takie hurtowe ilości to i ja jestem ciekawa. Nie pogardziłabym takim półkilowym pieprzem.

https://allegro.pl/oferta/pieprz-czarny-ziarno-1kg-9222266364#productReviews
U tej pani kupuję i zawsze wszystko ok, tylko 5 dni daje sobie na wysyłkę.
Opakowania są z zamknięciem strunowym, także jak dobrze będzie zamknięte to nawet soda nie wywietrzeje.

@Mustafa Dzięki, nawet sobie może sprawdzę, choć generalnie tylko piepsz/sól/coś w tym stylu, bo kilogramowej sody w życiu nie zużyję w tych kilka miesięcy, a ona wietrzeje do tego stopnia, że kiedyś robiłam coś na starej sodzie i mimo wszystko było to czuć. :)

Nies, sody to ja bym też nie radziła.

Jest coś takiego jak Metkownice braillowskie, kosztuje to chyba koło 200 zł wraz z taśmami.
Można na takowej taśmie napisać nazwy, nawet skrótowe np piepsz p. i dalsza nazwa jaki a następnie przykleić do odpowiednich torebek.
Myślę, że inwestycja na przyszłe życie i długie lata użytkowania opłacalna.
Sam posiadam metkownicę i podpisuję nią różne rzeczy, ale przypraw nie próbowałem, bo w kuchni to ja bywam bardziej jak jest coś na obiad lub chcę napić się czegoś ciepłego czy zrobić frytki :D.
Niestety gotować się jeszcze nie nauczyłem. :/

Niestety, Daszku, na dłuższą metę to nie działa i jest mało opłacalne, bo taki np. cynamon, cukier waniliowy i inne przyprawy są w małych opakowaniach, które potem musiałbyś wywalić wraz z metką.

U mnie słoiki też średnio się sprawdzają. Co prawda mam sporo takich po Gerberkach, bo w tym zamyśle je zostawiałam, ale za mało miejsca, żeby je trzymać.
Druga sprawa, przyprawy i ich wielkość. Kupuję duży majeranek, taki pół kilo, bo u mnie sporo tego idzie, a i tak starcza mi na długo.
Co do sody, jest większa od np. proszku do pieczenia czy cukru wanilinowego, stąd rozpoznanie jej nie nastręcza mi problemu, a takie proszki i sody trzymam oddzielnie od pozostałych przypraw.

Tak, akurat Sodę łatwo jest rozpoznać, podobnie jak cukier waniliowy, jeżeli kupi się odpowiednie, małe opakowanie. :)

Oo, Kat, napisałaś cukier wanilinowy - masz u mnie punkt za spostrzegawczość. :) I znów powtórzę: heh, z tymi spinaczami to chyba jednak genialny pomysł. Muszę częściej jeździć do Henryka i podpatrywać jego patenty na ułatwiacze życia, bo są genialne czasem w swej prostocie.

@Zuzler Fakt, fakt, ale mimo wszystko czasem i waniliowy można też spotkać. :)

W tym momencie znów wypada mi podrzucić pomysł z klipsami. Można przecież w ten sposób opisać metkownicą klipsy, którymi zamknie się potem odpowiednie torebki i tyla.

Od klipsów, które są plastikowe, takie naklejki będą się szybko odklejać, zważywszy ich nieergonomiczny kształt.

Myślę, że klipsy, a klipsy to różnica. Kiedyś tak z 15 lat temu w płatkach nestle były takie właśnie klipsy do zamykania paczek z tymi płatkami. Może i one były plastikowe, ale były płaskie, i dość długie. Myślę że etykieta by nie odpadała, no bo dlaczego od plastiku miała by odpaść?

No jak przecież właśnie są takie klipsy, takie długie, zamykane powiedzmy jak książka na tym opakowaniu.

O takich myślałam właśnie i mam wrażenie, że to by odpadało. Może nie po jednym użyciu, nie po dwóch, ale po pięciu czy piętnastu...
Z resztą takich klipsów musielibyśmy mieć naprawdę masę, bo zdarza się, że kupujemy np. 5 cukrów waniliowych.
Teoretycznie tylko jeden jest otwarty, ale moim idealnym rozwiązaniem jest takie, które wyklucza OCR nawet w przypadku nowych produktów, bo ostatnio się na to rozwiązanie focham z powodu jego nieskuteczności w sytuacjach, gdy akurat naprawdę jest potrzebne. :p

Może masz nie ten OCR, co trzeba. A na takie nieotwarte można jeszcze innego sposobu użyć, np. wrzucić wszystkie do jednej większej torebki, choćby takiej szmacianej, zamykanej na sznurek, to którego można przyczepić przedziurkowany kawałek papieru z podpisem.

Wszystkie te sposoby są dobre, żeby nie było, że się czepiam. Ale po prostu szukam ideału dla siebie. Bo np. na takie rozwiązanie, jak zaproponowałaś, już widzę problem w postaci odwiązywania/odciągania sznurka i dotykania tego materiału brudnymi łapskami po mące, cukrze, maśle, oleju i jajku.

No to strunowo zamykaną. Albo zszyć wszystkie razem nicią w rogu, a każdą, która ma być otwarta, zdzierać po chamsku. W końcu i tak przy otwieraniu któryś róg byłoby trzeba przeciąć albo podrzeć.

Masz rację, na plastiku niezbyt chce się trzymać.