Za moich też było, spokojnie. xd

Książka Prusa Katarynka

Nowela

A no, nawet o tym zapomniałam, a rzeczywiście, było.

Spotkanie nad morzem to rzeczywiście same stereotypy, ale chociaż pokazuje dzieciakom, że można się zaprzyjaźnić z niewidomym.

Tak pokazało, że teraz prawie nikt tego nie chce robić. :p

Haha, dobre, ale i tak lepszy obraz niewidomego jest w Spotkaniu nad morzem niż w Katarynce jeżeli dobrze pamiętam.

No wieeem... ale, mimo wszystko. xd

Trza tylko pamiętać, że to zupełnie inne realia były.

Pamiętam, jaja sobie robię.

Inne, inne, ale jeśli nadal jest lekturą... Aż chyba gdzieś sprawdzę, czy jeszcze jest, bo jeśli tak, to trochę słabo.

jeest

Niestety realia realiami, ale czytanie tej książki skutkuje dopiero teraz :P w społeczeństwie widzącym

Ej, a przypomniało mi się, że w takiej książce, bodajże Diupa Ewy Nowak był taki niewidomy ogarnięty pan. Ktoś czytał?

Diupa. Pewnie, że tak.
Pan Henryk Majewski, czy tam Maciejewski. :D
Ale tak, był. Pamiętam.
Dlaczego nikt tutaj nie napisał o Do zobaczenia nigdy? Znam tutaj co najmniej dwie osoby, które mogłyby napomknąć. :D
Co prawda to książka o ociemniałej dziewczynie, ale jednak.

Pan Marek Kalbarczyk napisał książkę "Świat otwarty na niewidomych" albo "dla niewidomych" - nie pamiętam dokładnie.
Pani Hania Pasterny napisała Tandem w szkocką kratkę. Co prawda główną bohaterką nie jest tutaj niewidoma, ale o niewidzenie trochę zachacza.
No i ta sama pani Hania napisała kolejną książkę, pt. "Jak z białą laską zdobywałam Belgię".
Sztampowy przecież przykład to Miasto ślepców - też dziwię się, że nikt nie wspomniał.
Jeżeli czytał ktoś wyspę skarbów, to tam był taki ślepy żebrak, który sobie bardzo dobrze radził i jakieś tam idiotyzmy opowiadał, że słyszy każde kiwnięcie palca.
Przecież Jurandowi ze Spychowa wyłupili oczy w "Krzyżakach". I machał sobie laseczką taką kruciutką. :D
Znany barokowy twórca, Frideric Hendel, przez ostatnie 6 lat życia był niewidomy. Powstało kilka niezależnych książek opowiadających, jak sobie radził.
Jest książka "Świat w moich dłoniach", też autobiograficzna. Dotyczy osoby, która również nic nie słyszała, ale aspektu niewidzenia nie da się w tej książce pominąć.
Jest biografia niewidomego, jednorękiego muzyka, Włodzimierza Dolańskiego, pt. "Dłoń na dźwiękach", napisana przez Michała Kaziówa, który (nawiasem mówiąc) też był niewidomy. :) Bardzo, bardzo polecam - przeczytajcie.
Jest w reszcie biografia Matki Czackiej, a właściwie to kilka, jeśli nie kilkanaście, biografii.

Więcej przykładów znacznie byłoby w filmach, chociażby "The notes of blindness" - taki to chyba miało tytuł. Albo historia Marii - szeroko komentowany i nagradzany film, o kolejnej dziewczynie, która była jednocześnie niewidoma i niesłysząca.

Idąc tą drogą jeszcze jest pewnie mnogość biografii Ludwika Braillea

No tak, jest tego trochę.
Czytałem dwie.

Bo czekaliśmy, aż nas oświecisz. :p O do zobaczenia nigdy nikt nie pisał? A to dziwne. Ale ja wiem, czy miasto ślepców taki sztampowy przykład? O tym tutaj przynajmniej jakoś głośno nie było. A takie coś, jak w krzyżakach, to bym chyba pominęła, no bo... no cóż...

--Cytat (talpa171):
Diupa. Pewnie, że tak.
Pan Henryk Majewski, czy tam Maciejewski. :D
Ale tak, był. Pamiętam.
Dlaczego nikt tutaj nie napisał o Do zobaczenia nigdy? Znam tutaj co najmniej dwie osoby, które mogłyby napomknąć. :D
Co prawda to książka o ociemniałej dziewczynie, ale jednak.

Pan Marek Kalbarczyk napisał książkę "Świat otwarty na niewidomych" albo "dla niewidomych" - nie pamiętam dokładnie.
Pani Hania Pasterny napisała Tandem w szkocką kratkę. Co prawda główną bohaterką nie jest tutaj niewidoma, ale o niewidzenie trochę zachacza.
No i ta sama pani Hania napisała kolejną książkę, pt. "Jak z białą laską zdobywałam Belgię".
Sztampowy przecież przykład to Miasto ślepców - też dziwię się, że nikt nie wspomniał.
Jeżeli czytał ktoś wyspę skarbów, to tam był taki ślepy żebrak, który sobie bardzo dobrze radził i jakieś tam idiotyzmy opowiadał, że słyszy każde kiwnięcie palca.
Przecież Jurandowi ze Spychowa wyłupili oczy w "Krzyżakach". I machał sobie laseczką taką kruciutką. :D
Znany barokowy twórca, Frideric Hendel, przez ostatnie 6 lat życia był niewidomy. Powstało kilka niezależnych książek opowiadających, jak sobie radził.
Jest książka "Świat w moich dłoniach", też autobiograficzna. Dotyczy osoby, która również nic nie słyszała, ale aspektu niewidzenia nie da się w tej książce pominąć.
Jest biografia niewidomego, jednorękiego muzyka, Włodzimierza Dolańskiego, pt. "Dłoń na dźwiękach", napisana przez Michała Kaziówa, który (nawiasem mówiąc) też był niewidomy. :) Bardzo, bardzo polecam - przeczytajcie.
Jest w reszcie biografia Matki Czackiej, a właściwie to kilka, jeśli nie kilkanaście, biografii.

Więcej przykładów znacznie byłoby w filmach, chociażby "The notes of blindness" - taki to chyba miało tytuł. Albo historia Marii - szeroko komentowany i nagradzany film, o kolejnej dziewczynie, która była jednocześnie niewidoma i niesłysząca.

--Koniec cytatu

O "Do Zobaczenia Nigdy' pisane było.
Konkretnie przeze mnie w pierwszym wpisie wątku. :)
Książka bardzo mi się podobała. Nie powiem, nie wszystko było idealne, ale fjnie pokazywała pewne niezauważone często cechy naszego środowiska, także sposób myślenia i postrzegania wielu z nas.

Nawet przez nas często niezauważane, co ciekawe.