Agata, znowu kolejna książka, o której zapomniałem

Hm, nie wiem, to już chyba za poważne dla mnie, zwłaszcza że mnie dziwi, że oni tak chętnie za nim poszli, w ogóle choć Ciri w ogóle nie znali. to jest dopiero poświęcenie

-- (Zuzler):
Co do drużyny Geralta, to mam wrażenie, że oni wszyscy jakoś tam byli przyjaciółmi Geralta, dobrze się razem czuli, ale czy Geralt był ich przyjacielem... I tak, bo potrafiłby się dla nich w jakimś stopniu poświęcić i jakoś tak jakby nie do końca, bo wszystko przysłaniał mu jeden cel.

--

No otóż to. Choć Milwa miała swój prywatny powód, jaskier i tak by gdzieś musiał pójść, Reggis to chyba poszedł, bo nie miał wiele lepszego do roboty i chciał się zmyć z okolicy, w której przebywał, poza tym może spodobali mu się oni po prostu jako drużyna i stwierdził, że cel chwalebny. No a Cahir to wiadomo.

On i Jaskier na pewno, co do reszty to rzeczywiście mógł nie czuć z nimi większej więzi, po prostu byli zgraną drużyną.
-- (Zuzler):
Co do drużyny Geralta, to mam wrażenie, że oni wszyscy jakoś tam byli przyjaciółmi Geralta, dobrze się razem czuli, ale czy Geralt był ich przyjacielem... I tak, bo potrafiłby się dla nich w jakimś stopniu poświęcić i jakoś tak jakby nie do końca, bo wszystko przysłaniał mu jeden cel.

--

Też "Wiedźmin", ale gra. Nie wiem, ile osób kojarzy fabułę, ale mnie jakoś tak poruszyło, jak na prośbę Geralta ludzie rzucali wszystko i lecieli pomóc bronić Kaer Morhen. A w wielu wypadkach mi to nawet do ich książkowych charakterów pasowało.

To ja się odniosę do bohaterów książki, o której wspomniałam dzisiaj na innym książkowym wątku. Tonja i Birk. Zauważcie, że Ronja przeskakuje na stronę Borki, wroga jej ojca, po tym, jak jej ojciec porwał Birka. Jest też taki fragment, gdzie gonią ich złe wietrzydła, coś pomiędzy drapieznymi ptakami, nietoperzami fizycznie, a psychicznie to chyba najbardziej podobni do orków czy goblinów. Gonią ich więc te wietrzydła, oni chronią się w koronie drzewa unoszącego się na wodzie jeziora i kiedy owo drzewo zlbiża się do niebezpiecznego wodospadu, są gotowi zginąć razem. Zadne z nich nie próbuje uwolnić się na własną rękę. Oczywiście nie giną i wszystko kończy się happy endem, w końcu to ksiażka dla dzieci. :D

Bardzo dobrymi przyjaciółkami, choć z początku było nie zbyt ciekawie, są Ania z Zielonego Wzgórza i Maryla. Tak, Maryla, nie Diana. To właśnie z Marylą omawia trudne sprawy dorastania, to właśnie dla niej jest gotowa szyć, a bardzo nie lubi szycia, kiedy owo szycie nadwyręża wzrok Maryli.

Bardzo podobają mi się przyjaźnie z cyklu o Dorze WIlk, w cykklu szamańskim tej samej autorki też są fajne relacje.

Jakub Wędrowycz i Semen Korczaszko. :P

Hmm, a co sądzicie o przyjaźni Ciri i Mistle z Wiedźmina? ciekawa relacja moim zdaniem, czytałam gdzieś opinie, że to była relacja uczuciowa, chociaż moim zdaniem ona była zbyt krótka, żeby mogła się rozwinąć w tą stronę.

Anabeth i Percy to moim zdaniem była piękna przyjaźń, która rozwijała się powoli, nieraz były między nimi kłótnie i problemy, ale mimo wszystko wytrwali razem długie lata, a potem ta przyjaźń przerodziła się w coś większego. Może Percy był trochę... mniej dojrzały niż Annabeth, ona z kolei bała się wejść w nową relację z powodu wcześniejszych przejść z Lukiem i Thalią, ale w końcu to ona dała Percy'emu znak, że chciałaby czegoś więcej, w tej sytuacji to ona pokazała, że ma przysłowiowe jaja. Kiedy Percy zaginął, robiła, co w jej mocy, żeby go odnaleźć, a potem byli razem.

Ktoś tu wspominał o przyjaźni Percy'ego i Jasona. Prawda, to była piękna przyjaźń, tylko szkoda, że tak źle się zakończyła.

Źle, ale nie z ich winy.

No wiem, wiem. Bardzo szkoda mi było Jasona.

Benita i Nino z książki pt. "Córka kapitana okrętu" to była piękna przyjaźń, która zaczęła się w ich dzieciństwie, a potem trwała długie lata i mimo różnych przeciwności przetrwała.

Anabeth Chase i Thalia Grace.

Anabeth Chase, Piper MCLean i Hazel. Wybaczcie, ale jej nazwisko jest naprawdę trudne i nie umiem go napisać.