a co ze sprawdzaniem w tekście ortografi? Niestety, iewidomy musi przeliterować, bo synteza nie mówi czy to ż z kropką czy rz

Linijka, Łowco. I dość oczywista sprawa, jaką jest podkreślaczka błędów w Wordzie czy nawet durnym Wordpadzie. Poza tym, żeby zobaczyć, czy gdzieś jest rz zamiast ż widzący też musi tekstowi nieco uważniej się przyjrzeć, jeśli nie używa rzeczonego wytykacza błędów.

Mówimy Zuzer o szybkości, podkreślacz w wordzie niestety ppodkreśla również wyrazy nie posiadające w swoim słowniku.
Co do przyjrzenia się, widzący prędzej zobaczy niż niewidomy przeliteruje wyraz
Wracając do worda to podkreśla on wyraz, nie literę czy znak więc nawet po usłyszeniu dźwięku oznaczającego podkreślenie musi przeliterować wyraz w celu ustalenia błędu.

Jeśłi chodzi o linijkę to z kolei musi być ktoś kto biegle zna braila nie tylko w poisaniu, ale i czytaniu.

@Łowca, oczywiście, że w czytaniu też, to, że niewidomi nie czytają brajlem, to jak by trochę nasza wina, ja bym mógł szybko czytać, ale przez to, że nie czuję, że mi to potrzebne, no to jest jak jest, chociaż raczej wolniej od widzących i tak czytać będziemy.
Wordowe błędy można sobie dodać do wyjątków jeśli pik nam cośnie tak, po kilku takich godzinach być może nie będzie fałszywie nas ostrzegać.

Łowca, jeśli ktoś nie zna brajla, to akurat działa sobie sam na szkodę, choćby dlatego, że wszelkie oznaczenia przy windach czy podpisy na lekach są pisane brajlem.

Ja na szczęście rzadko popełniam błędy ortograficzne. W sensie jakoś tak się wyuczyłem i zdarza mi się to bardzo sporadycznie.
Co do jednak protokolanta, podałem to jako przykład. Nigdy nie słyszałem o osobie niewidomej wykonującej ten zawód i jestem prawdę mówiąc ciekaw, na ile by to się sprawdziło.

Tak, przykład, ale wywołało to dyskusję, jest to jeden z wielu dobrych przykładów.
Balteam, Zuzer, tak, wina niewidomych, niemniej jednak jest to już przyczyna, poza tym jaki jest procent wśród niewidomych mających takie umiejętności w stopniu umożliwiającym konkurowanie w tym konkretnym temacie z widzącymi? Jest niewielka szansa, że pracodawca wybierze spośród CV niewidomą osobę.
Rynek pracy niestety nie jest przystosowany dla niewidomych, poza tym choćby nie wiem jak przystosować to i tak zostajemy w tyle jeśli chodzi o możliwości, nawet prostym sprzedawcą nie możemy być czy nawet konserwatorem powierzchni płaskich :)
Lista zawodów, które możemy wykonywać na zbliżonym poziomie z osobami widzącymi nie jest zbyt obszerna i w znalezieniu pracy umożliwiającej utrzymanie się liczy się szczęście, nadprzeciętne zdolności i znajomości, a takie predyspozycje ma nieliczna grupa niewidomych.

To fakt, choć z drugiej strony zastanawiam się, ile jest zawodów dla nas całkowicie albo prawie całkowicie dostępnych, na które nikt nie wpadł. Utarło się, że niewidomi to telemarketing, informatyka, masaż. A przecież na pewno są inne, dobre pomysły, o których nikt jeszcze nie pomyślał.

@Łowca, trochę wolniejszy niewidomy niech sobie będzie, poto właśnie są różne udogodnienia typu dopłacanie do niewidomego pracownika.

Ale jakie dopłaty? Pracuję w firmie z dopłatami, jest to ZPCH i uwirze mi, że te dopłaty nie rekompensują ponoszonych kosztów, gdyby nie dopłaty już dawno byśmy padli, owszem, należy brać pod uwagę rozwojowe myślenie itp, ale utrzymać się na rynku jest takim firmom naprawdę bardzo trudno i sam fakt istnienia coraz mniejszej ich ilości mówi sam za siebie.
Zakład zatrudniający takie osoby musi przystosować stanowiska pracy, muszą być osoby które obsłużą takich niewidomych, pewne prace są wykonywane ręcznie przez niewidomych tylko po to, aby mieli pracę, zajęcie, a można by to zastąpić automatem i zamiast kilku topracęmiałby jeden, a jeszcze maszyna musi być dostosowana do pracy przez osobęniewidomą, a to znowu zwiększa koszty i to znacznie.
Poza tym piszesz trochę?
Przykład zamiataczy, osoba niewidoma ręcznie wykonuje takich około dziesięciu na dzień i to jak się spręży, automat robi tego około 100, a koszty niepomiernie mniejsze bo wystarczy jeen pracownik, aby osiągnąć liczbę stu, a w przypadku niewidomych aż dziesięciu.
Jeden z wielu przykładów.

Mówię np. o pracy jako masarzysta, szeroko pojęty informatyk, niektóre prace zdalne, moja koleżanka np. pisała artykuły dla jednej firmy na stronę.

Iilu takich masażystów jest, a ilu do zatrudnienia?
Ilu jest informatyków,których chętnie zatrudnią? już podawałem przykład swojego przypadku kiedy to byli chętni do rozmowy i zatrudnienia z moim CV jako informatyk, ale kiedy siędowiedzieli, że jestem osobą słabowidzącą naglesięokazało, że to jużnieaktualne, że szef zmienił zdanie i nie szukają już nikogo, takąotrzymałem odpowiedź i na pewno nie jest to odosobniony przypadek.
Prace zdalne, ile takich jest, które pozwoląna utrzymanie się? Ilu będzie miało szczęście, aby taką znaleźć?
I o to właśnie chodzi, mało jest pracy dla niewidomych, tych przeciętniaków, a żyć trzeba, widzący mają znacznie szersze pole do popisu, mogą się w razie potrzeby dokwalifikować, niewidomy już nie.

I oto chodzi, żeby z tym walczyć, a nie tylko dawać więcej zasiłku, bo za 30 lat jak się okarze, że jest np. duży kryzys, to będziemy w dupie.

W jakiej dupie, to właśnie w takiej sytuacji, jak przyjdzie wielki kryzys mając tą minimalną renteą na poziomie tysiąca zł, bez 500 plus bo po tej nowelizacji orzecznictwa większość straci to 500 plus zostaniemy w czarnej dupie, bo kto w czasie kryzysu zatrudni niewidomego?
Walczyć? Wciąż ta walka, ale ponawiam pytanie, co z ludźmi mniej zorganizowanymi, mniej zdolnymi, ludzi o licznych lękach i nie mówimy tu o psychicznych chorobach, ale o zwykłym lęku przed światem zewnętrznym? Mają umierać w nędzy? Przecież tysiąc zł nie wystarczy na życie.
Poza tym jak sobie wyobrażasz walkę?
Właśnie niby Wdówik jąpodejmuje, a jeśli to wszystko przejdzie to da nowe narzędzie do wyciągania kasy przeznaczonej na niewidomych i wielkie gówno niewidomi z tego zobaczą, nieliczni otrzymają zatrundnienie na rok w projekcie Zatrudnienia wspomaganego, cała kasa pójdzie do kieszeni właścicieli firm uczestniczących w tym projekcie, grube miliony.
Jesteśmy niewidomi, mamy ograniczenia jeśli chodzi o możliwość pracy i powinniśmy walczyć, owszem, ale właśnie o to, aby godnie żyć, nie mówięo luksusach, ale o życiu bez stresu co będzie jutro, czy znajdę pracę, jeśli pracuję to jak długo się utrzymam w tej firmie lub ile czasu ta firma się utrzyma.
Jasne, widzący się borykają z takimi samymi myślami, ale podkreślam, oni widzą, mają zdecydowanie większ możliwości dostosowania się do nowych realiów.

łowca, powtarzasz się. w kułko o tych swoich lękach.

@Piecberg, a jakieś badania, z których to wynika, masz? Bo to jest ciekawa sprawa, jeśli ktoś faktycznie to zmierzył, jestem serio ciekaw, skąd te konkretne wyniki się wzięły.

Tak Papierku, powtarzam się tak samo jak Wy się w kółko powtarzacie o walce o pracę, o miejsca pracy, o leczeniu itp.
Powtarzam się bo najwyraźniej nie dociera do Was fakt istnienia takich ludzi, patrzycie przez pryzmat własnego istnienia, własnych możliwości i aktualnego statutu, a niestety nie wszyscy są tak idealni jak Wy i miłoby było gdyby to w końcu do Was dotarło, że nie jesteście sami, że są inni, bardziej niepełnosprawni, bardziej potrzebujący pomocy.

Właśnie jeśli przyjdzie kryzys, to tym bardziej nasze szanse na zatrudnienie się zmniejszą, bo dla widzących pracy nie będzie i zostanie nam tylko renta.
-- (balteam):
I oto chodzi, żeby z tym walczyć, a nie tylko dawać więcej zasiłku, bo za 30 lat jak się okarze, że jest np. duży kryzys, to będziemy w dupie.

--

@Krzycha jak będziekryzys, to nie będzie niczego. ;) Przecież większość stanowisk pracy jest dofinansowywana. W sytuacji brutalnego zderzenia z kryzysową rzeczywistością obawiam się, że większość cało z tego nie wyjdzie.

@Łowca z tego, co czytam wnioskuję, że jesteś osobą, która kiedyś widziała dobrze, ale z czasem wzrok się zaczął sypać. To jest kolejny problem, do którego trzeba szczególnego zrozumienia. Ci, którzy mają tę ślepotę od urodzenia, jest ona dla nich, że tak powiem, oswojona, jeśli jednak komuś w wieku kilkudziesięciu lat wzrok zaczyna się sypać, to to jest dopiero dramat. Kazać komuś takiemu wziąć się w garść i pracować to sobie można, tylko, że niekiedy taki człowiek to się zastanawia, czy wogóle jeszcze jest sens żyć na tym świecie, bo mu się właśnie wszystko rozsypało. Pewnie, są tacy, którym się udało, ale znowu, pytanie ile takich osób jest, a ilu kompletnie nie radzi sobie w zastanej rzeczywistości. Obserwując posty, szczególnie na grupach na FB, bo tam więcej ociemniałych odnoszę wrażenie, że bywa różnie i mamy tu do czynienia z całym spektrum.