Hej,
Wiem, że dużo niewidomych pisze pamiętniki i zastanawiam się, jak to robicie; przecież czasem chce się zapisać coś szybko, a dostęp do komputera jest akurat niemożliwy, a jak już jest, to jakoś wydaje mi się, że to, co w komputerze, nie ma takiej wartości jak to, co na papierze...
Jak Wy sobie radzicie?

Ależ to były piękne czasy. Może pamiętnikiem tego nie nazwę, ale pisałem kiedyś coś podobnego w notatniku, to gdzieś w 2010 roku było, zbierałem sobie jakieś głupawe przemyślenia ze wszystkich dni, kiedy mnie akurat nie było w domu i pisać nie mogłem, a potem siadałem i klikałem. Zresztą niczym to się prawie nie różni od mojego radosnego bloga. :d

Ee, kiedy chciało mi się w to bardziej bawić, siadałam do komputera i tyle. Może dlatego wpisów było tam zapierająco wiele, np. 3 w miesiącu albo 1 na 3 miesiące, ale jakoś więcej po prostu nie czułam potrzeby.

Też miałam kiedyś jeden wielki plik w notatniku i pisałam. Ale najczęściej formowałam moje myśli w wiersze pisane wtedy jeszcze na maszynie brajlowskiej. Najdłuższy zajmował chyba z 4 strony.

Jeśli chcę coś szybko zapisać, piszę na telefonie po prostu :)

Ale jak potem konsolidujesz to w jedno?

Kopiuję to i wklejam do właściwego pliku. Zawsze piszę datę i godzinę, żeby się nie pogubić

Skomplikowane mocno.

Tak, ale ja w sumie robię to dość rzadko, bo zazwyczaj piszę na komputerze jednak

A nie uciekają Ci nagromadzone przemyślenia?

Różnie, czasem się zdarza niestety. Inna srawa, że ja to woje pisanie traktuję trochę jak możłiwość spojrzenia z dystansu, więc nawet wolę pisać zbiorowo, przy komputerze i po czasie :)

Piszę zabezpieczając uprzednio stworzone materiały hasłem.
W prawdzie nie pamiętniki,
ale nie rzadko moje zapiski pełnią trochę rolę terapełtyczną dla mnie.

Opowiem Wam coś, znam dziewczynę, która pisała brajlem na tabliczce pamiętnik, pisała o bardzo intymnych szczegółach ze swego żywota.
Koledzy to dorwali i sobie przeczytali.
Zawsze się jakoś bałam, że ktoś to odnajdzie.

Zawsze brakowało mi chęci i systematyczności. Pamiętnik... a co tam. Dziennik albo diariusz, to brzmi bardziej dumnie. Chociaż mam wrażenie, że taka forma literacka to do jakichś bardziej wzniosłych zdarzeń, a nie do prozy życia. Pewnie przesadzam.

Na kompie bezpiecznie, bo nikt nie łazi po folderach.

Opisuję prozę życia, bardzo nudną ostatnio, i dobrze mi z tym :)
-- (MarOlk):
Zawsze brakowało mi chęci i systematyczności. Pamiętnik... a co tam. Dziennik albo diariusz, to brzmi bardziej dumnie. Chociaż mam wrażenie, że taka forma literacka to do jakichś bardziej wzniosłych zdarzeń, a nie do prozy życia. Pewnie przesadzam.

--

Piszę na komputerze, o wszystkim i o niczym. :)

Pisałem, aż uznałem, że szkoda czasu na pierdoły. Potem człowiek babra się bez sensu w przeszłości. ALe ad rem. Veracrypt i najzwyklejszy plik tekstowy. Każda notka odatowana. W razie natchnienia, jest np telegram i funkcja zapisane wiadomości. Potem ctrl+c and ctrl+v

Gdy był po temu czas nie miałam komputera.

-- (cinkciarzpl):
Pisałem, aż uznałem, że szkoda czasu na pierdoły. Potem człowiek babra się bez sensu w przeszłości. ALe ad rem. Veracrypt i najzwyklejszy plik tekstowy. Każda notka odatowana. W razie natchnienia, jest np telegram i funkcja zapisane wiadomości. Potem ctrl+c and ctrl+v

--

Pamiętnik pisałem w Owińskach, w brajlowskim zeszycie, i nadal mi to zostało. Trochę tych zeszytów się już narobiło, i zbieram się by to przerzucić na format cyfrowy, bo papier niestety się wyciera, ale brak natchnienia. Ech tabliczka, jakiś zeszyt zawsze jest w torbie i gałka, więc jak coś przyjdzie do głowy, by zanotować, to się wklepie skrócikami i śmiga.