Jeszcze coś było w którejś książce Agaty Christie, ale raz, że epizodycznie, dwa nie pamiętam tytułu.

To trochę nie na ten wątek, ale Agatha Christie była nawiasem mówiąc tak skromna, nieśmiała, czy jak tam to nazwać inaczej można, że kiedy przyszła na swoje własne spotkanie autorskie i rzecz jasna przyszła wcześniej, nie została rozpoznana przez prowadzących. Poprosili, żeby jeszcze zaczekała, bo na razie nie wpuszczają widzów. Nie była w stanie się przyznać, że to ona jest tą słynną Christię. :) :D

Ja wiem, to jest wątek o literaturze, ale mi do głowy przyszedł film, mianowicie "Tańcząc w ciemnościach" bodajże. No i... Nie podoba mi się to, że ktoś tam widać uznał, że już lepiej stracić matkę niż przestać widzieć. No... Po prostu nie. Już pomijam to, że skoro ta kobieta miała niby przyjaciół, to oni jako właśnie przyjaciele powinni niebo i ziemię ruszyć, żeby pomóc i jej, i jej synowi, naprawdę, pomijam, bo to nie na ten wątek.

Robi się i tak troszkę filmowo, więc dorzucę coś jeszcze. Jest taki niemiecki film Randka w Ciemno z Życiem. To historia niewidomego chłopaka, który chciał pracować w hotelarstwie. Miał super przyjaciela, z którym jeździli sobie zwykłymi rowerami po górskich ścieżkach. Film jest całkiem niezły i promuje pozytywny obraz niewidomych, co najważniejsze.
Z pozycji literackich, przypomina mi się taka książka "Serce w Ogniu", autora nie pomnę. To chyba o kimś kto stracił wzrok w pożarze."

Niemiecki film- nie podziękuję.

Skoro filmowo, nie pamiętam, czy ktoś tu pisal, czy ja pisałam, ale film Dotyk miłości polecam. :)

Hej - jaki fajny temat...Dorzucę cosik. W "Człowieku śmiechu" VVictora Hugo jest niewidoma Dea. Śpi z otwartymi oczami, od razu gra na instrumencie wirtuozowsko nigdy nie uczona. Z samoobsługi podstawowej nie umie nic, a po małym pokoju, w którym mieszka, ktoś musi ją prowadzić. Nie umie dotykiem rozróżnić twarzy bliskiej osoby od obcej..I co Wy na takie nagromadzenie stereotypów?

:D :D :D No, to już wiemy, skąd się wzieli nie widomi z otwartymi oczami. ;) Rzeczywiście, stereotypów sporo. Kiedyś z osobami znanymi tu jako : Moonlight 22 i Muzycznajutrzenka. Poruszyłyśmy temat stereotypów w książkach. Było to na spotkaniu apostolstwa chorych. Żałuje, że wtedy o tej książce nie wiedziałam. :)

Tą tematykę poruszałam w swojej pracy podyplomowej z tyflo. Więc coś w tej materii wiem.:) W książce C. Dickensa "Świerszcz za kominem" jest niewidoma Berta. Również nakreślona schematycznie i dość stereotypowo.

Przypomnialam sobie ksiazke "Dom, w ktorym...". Autor Mariam Petrosyan. Po pierwsze, tam jest bardzo dziwny, ale w duzej mierze prawdziwy obraz niewidomego, a po drugie, ksiazka jest po prostu swietna. Ksiazka jest napisana po rosyjsku, ale tlumaczenie na jezyk polski istnieje.

W książce "Dziwne losy Jane Eyre" Edward Rochester jest przez parę rozdziałów ociemniały. W romansie "Świeca w oknie" Ch. Dodd, mamy dwa portrety - ociemniałego rycerza i niewidomej damy. W "Pamiętniku pani Hanki" T. Dołęgi-Mostowicza, bohaterka wspomina, że była u niewidomego masażysty.

No... Była taka seryjka Laury Ingalls WIlder "Domek na prerii", może ktoś kojarzy, tam jedna z bohaterek stała się ociemniała i jej siostra opowiadała jej o otaczającym świecie

Taak. To była Mary..:)

Dokładnie

O, i jak byli pokazani ten rycerz i dama?

Hm.. Rycerz - William - stracił wzrok w walce. Stał się gnuśny, roszczeniowy, wściekły na los. Do jego zamku sprowadzono niewidomą Saurę wraz z dawną piastunką. Dziewczyna nieco wyidealizowana, ale przedstawiona w miarę sensownie. Zakochał się w niej William, wzrok odzyskał i uczucie mu nie przeszło..Wow. :)

Ej zaraz, a czy ktoś tu pisał o Orciu z Nie-Boskiej komedii? Bo jak nie, to się dziwię

"Dziewczyna z perłą". Ojciec głównej bohaterki jest osobą ociemniałą. Przedstawiony bardzo stereotypowo, choć książka świetna.

I Alienor z "Damy z jednorożcem" T. Chevalier. Jest niewidoma, tka gobeliny, ma nadludzki węch i słyszy z kilometra albo lepiej. Jest też ociemniały "Horsztyński" oraz król Wenedów z "Lilli Wenedy" J. Słowackiego. Ociemniała stara Pani Rollison z mickiewiczowskich "Dziadów" cz III. Ona zza murów więzienia słyszała głos syna.A naiwna przesłodzona Gertruda z "Symfonii pastoralnej" A. gide'a. Jak biedactwo wzrok odzyskało i zobaczyło, że świat nie jest idealny, to z rozczarowania popełniło samobójstwo.

:D :D :D Końcówka Pani wpisu, jest cudna!